Guatemala on a shoestring

Hopkins, Antigua & Lago de Atitlán (Guatemala)

Hallo lieve allemaal! Welkom bij de nieuwe avonturen van Paul en Saya. Waar waren we gebleven? Ohja, eiland Caye Caulker in Belize: na 3keer ons verblijf verlengd te hebben, toch de keiharde beslissen genomen om ons geliefde eilandje te verlaten: met de slogan "Go slow" in onze pocket en onze slippers ook, aangezien het motto "No Shoes, No Shirt, No Problem" is, gaan we de weide wereld weer in. Met een lach en een traan stappen we de Belize boot-taxi in, we sjezen over de turqeoise-blauwe wateren, naar Belize-city met als eindbestemming Hopkins, een klein dorpje aan het vaste land, zuidelijker gelegen. Aan de kust uiteraard, want we missen de zee als we te ver het binnenland in gaan! Stel je voor...?!
Met een locale-bus onderweg, wat een avontuur! Denk hierbij aan zo'n oude Amerikaanse/Canadeese schoolbus, heel hoog, met van die kleine raampjes. Zonder airco trouwens, dus wanneer 'ie stilstaat zweet je je werkelijk de pleuris (28graden, hoge luchtvochtigheid). Volgestouwd met Belizeanen en wij dus als enige toerist! We vallen op! Belizeanen hebben een zeer donkere huidskleur, vaak kroeshaar of een lang rasta-kapsel. En wat een mooie schattige kindjes! Zo knap!
We ervaren Belizeanen als vriendelijke mensen, trots op hun land en ze verwelkomen ons hartelijk, wanneer we in Hopkins aankomen: "Welcome in paradise my friends! Welcome to Belize!"
We hebben even tijd nodig om een geschikt guesthouse te vinden, zoals ik al had verteld door dat bloody high-season.. Zucht! Maar dán hebben we ook dubbel en dwars een lekkere rum-punch verdient, aan een gezellige beachbar, aan picknick-tafeltjes met onze voeten in het zand en reggae-muziek in onze oren. Cheers! "Belezean-style, ja-maaaan!"

Kan het nóg laidbacker als hier in Hopkins? Neeee lieve mensen, dit is toch wel het toppunt, of ja laagste punt: maar net hoe je het bekijkt hè. De slogan van ons guesthouse is: "Come as a friend, leave as family". Tricia, de eigenaresse kan koken als geen ander, ze maakt heerlijk versgebakken volkorenbrood (en dat mis je écht als doorgewinterde Nederlander!), fried jacks (soort van zoete loempia, gevuld met appels, rozijnen en kaneel), aardappel-reibekuchen, gevuld met verse groente en een pittige saus. Smullen! En ze heeft smerig-lekkere wijn: ik zeg laten we het Bourgondische leven vieren!
We vullen onze dagen met 'hammocken', dat blijkt hier trouwens een serieuze sport te zijn! ;-) We gaan een dagje snorkelen en vissen, vangen ons eigen avondeten, namelijk pink-tailed snappers en een middelgrote grouper. Tricia maakt de zojuist gevangen vis klaar en we zitten als één grote familie aan tafel te eten, mooi he.
We maken een avontuurlijke jungle-trekking door het Mayflower reserve. Up up up, klimmen, kom op met dat luie spek! We worden bovenaan de waterval rijkelijk beloond met een adembenemend uitzicht over de jungle en in de verte de Caribbean Sea! Onze weg terug is ook erg bijzonder, want Oliver de bioloog die mee is, ontdekt een voetafdruk van een "katachtige", super gaaf!! Jaguar misschien? Het wordt nóg sappiger, want eenmaal aangekomen bij het informatie-centrum, zegt onze guide: "Look there!! A Jaguar!"
WHAT????! Dat meen je niet?! Voordat we konden kijken was ie al weg. Grapje zeker...? Nee dus, want een andere man had m ook gezien! :-D

En toen?
We weten niet zo goed waar ons avontuur verder zal gaan. Gaan we verder Belize in, meer jungle? Of naar de Maya-ruïnes in Noord-Guatemala? Gaan we terug naar Mexico?
Als reiziger sta je voor serieuze dilemma's hoor, echt! Na "wikken en wegen" zoals Paul dat dan verwoord (hij wordt immers GEK van mijn getwijfel, ik kan heel af en toe, soms, niet vaak hoor, erg veel moeite hebben met keuzes maken..), hakken we de knoop door! We gaan naar Zuid-Guatemala, om daar vulkanen te zien en een wat actievere houding aan te nemen. Dat geluier daar wordt immers niemand wijzer van! ;-)

We pakken onze biezen om vervolgens 16uur aan één stuk naar Antigua, gelegen in zuidelijk Guatemala, te reizen. Er wordt gewaarschuwd voor (gewapende) toeristenbus-overvallen. Wanneer we de bus richting Guatemala-city instappen, worden we gefouilleerd en onze tassen gecontroleerd. De bus heeft ook een speciale veiligheidsdeur achter de conducteur, die sluit zodra we onderweg zijn..
Mmmm er bekruipt ons wel een raar gevoel, toch 'n tikkeltje onveilig... Maar we hebben vertrouwen, we reizen samen met een Canadees stel en zijn de enige toeristen in die bus. We hebben overigens nog nooit in zo'n luxe bus gereisd, volledig uitgerust met WiFi, een eigen touchscreen beeldscherm waar we films en muziek mee kunnen afspelen, wauw! Nou zo komen we de reis dus wel door. We rijden door bergachtig landschap, kleine dorpjes, met kleurrijk geklede mensen, prachtig! Vanuit Guatemala-city nemen we met z'n 4en een taxi naar Antigua en na deze lange dag zijn we blij als ons hoofd het kussen raakt. Buenos noches.

Antigua: Rise and shine!
Omgeven door bergen en vulkanen, uitgeroepen als Unesco world Heritage centre. Je zou het met eigen ogen moeten zien, wat een prachtige oude stad! Niet te beschrijven zó mooi... Ik hoop dat de foto's jullie genoeg zeggen. Adembenemend!
We boeken die dag direct een sunset-tour naar de actieve vulkaan Pacaya. Een stevige (!) wandeling omhoog, waarbij je spieren voelt waarvan je het bestaan niet kende... en dan daar dit WAAN uitzicht... We eten op de top, met uitzicht naar een andere vulkaan. Daarna glijden we pak 'um beet 1,5uur (nee niet op de billen, maar gewoon al rennende) de vulkaan weer af, in het pikke-donker, met een klein zaklampje. Poeh! Avontuurtje hoor.

De volgende dag gaat onze reis verder en wel per mountainbike! 45km door de bergen, uphill, downhill, up up up...! Nou hartstikke leuk idee hoor Paul, met je mountainbike-benen, maar ik had bijna de handdoek in de ring gegooid! Of liever nog: die mountainbike van de berg af gekieperd! Wat een heftig stuk, jongens jongens!
Maar dan... Het verpletterende uitzicht over Lago de Atitlán, kilometers groot meer op 1500m hoogte, omringd door 4 vulkanen en bergen! Ongelooflijk... Onze private tourguide maakt onze lunch klaar, we eten aan de top van de berg met werkelijk het allermooiste uitzicht wat je je kunt bedenken. Does it get any better than this?!
We laten ons langzaam zakken, downhill en met een bootje varen we naar San Pedro la Laguna, een knus bergdorpje aan het meer. Magisch! We hadden vantevoren een hotel geboekt, met zwembad, direct gelegen aan het water, voor 305 quetzales, omgerekend zo'n €33,- Onze kamer heeft een groot raam met prachtig uitzicht over het meer, de bergen en de vulkaan San Pedro. Ik weet verder niet zo goed meer wat ik moet vertellen hoor ;-) Foto's zeggen genoeg!

Morgen reizen we verder naar Mexico: San Christobal de las casas, een oude stad op een hoogte van 1900m. Daar overnachten we 1 nacht en de volgende dag vertrekken we met een lange (nacht)bus helemaal naar Cancún, om vervolgens door te reizen naar Isla Holbox. Isla wat??? Juist ja, een klein eilandje aan de noordkust van Yucatan, Mexico. Om daar van onze laatste dagen te gaan genieten.

Wisten jullie dat:
- Pauls baard inmiddels een leeftijd van 7weken heeft bereikt...
- Het staat hem nog goed ook...
- We de Spaanse taal aardig onder de knie hebben: "Un Cerveza y un Vino Tinto por favor!" "Donde es la baño?" (Waar is de wc)! :-)
- We maar besloten hebben niet meer naar huis te komen, of in ieder geval: daar nog niet aan te denken...
- We 'maar' 2 keer ziek zijn geweest van het eten....

Wordt vervolgd!

Lieve groetjes uit San Pedro la Laguna, Guatemala