Magnificent & stunning Laos: happy state of mind

Lao-bier, Lao-style, easy-going-Lao: one happy state of mind. Alleen maar liefde voor dit land. WAAN! Wauw!
Ik heb jullie achtergelaten in Vietnam, ik was jullie haast vergeten … kom maar gauw met ons mee naar Laos!

Pakse, where it all started… een stad in zuid Laos. Naja, stad? Alles wat ‘stad’ is in Laos is voor Nederlandse begrippen een groot dorp. Knus, je kunt alles per voet doen, mensen zeggen vriendelijk gedag, weinig auto’s, wat een rust!
We bezoeken het Bolaven Plateau, waar het kopje koffie of thee die je nu zit te drinken vandaan komt. Erg interessant om nou eens zo’n koffie- en theeplant ‘in het echt’ te zien, plus de verwerking van plantje tot de verpakking. We bezoeken prachtige watervallen en een klein dorpje, waar we kunnen zien hoe de mensen hier leven. De gids, die daar overigens ook woont, geeft ons een rondleiding. Een beetje ‘aapjes kijken’ is het wel. Kinderen spelen met elkaar en kijken ons nieuwsgierig aan. De mensen die in dit dorpje wonen verdienen omgerekend zo’n €40,- per maand. Ze leven van hun eigen koffieplantages. Een traditie is het maken van een ‘coffin’, hun eigen doodskist. Wanneer iemand overlijdt, komt hij in zijn doodskist te liggen en wordt deze onder het huis geplaatst (alle huisjes zijn overigens op palen), zodat de geest van de overledenen door kan leven in het volgende leven. Wanneer iemand overlijdt, worden de kwade geesten verjaagt door als ritueel een waterbuffel te offeren en een hond dood te schoppen (!). Oeff, dat gaat dus even hard tegen ons ‘geloof’ in zeg!

Na Pakse vertrekken we met de boot richting het zuidelijkste puntje, aan de grens met Cambodja: Si Phan Don, ofwel Four Thousand Islands, in de rivier de Mekong. We beginnen op Don Khong, het grootste eiland. Daar aangekomen is er werkelijk geen hond op het eiland. Wat een rust! Heerlijk! We verkennen het eiland per fiets en wat er dan toch gebeurd, daar worden wij zo gelukkig van! Werkelijk waar, álle mensen die we tegen komen onderweg zwaaien naar ons en zeggen Sabaideeee, (‘Goedemorgen, goedemiddag, goede-avond’). Zwaaiende, glimlachende en nieuwsgierige mensen. Wauw! Hartverwarmend, dit is zó bijzonder! Kinderen rennen naar ons toe en zijn nieuwsgierig naar de fotocamera. Schaterlachend wanneer ik een foto van ze maak en hen deze laat zien.
Na Don Khong varen we verder naar Don Det, volgens advies van een Canadees die we eerder hebben leren kennen (“You have to go to Don Det men, it is fokking Epic!”) Een heel klein eilandje, waar zelfs geen auto's rijden. We checken in een fantastische bungalowtje in, met uitzicht over het water. Hammock-style, Lao bier please! Cheers mate! Yes, laten we weer een fiets huren om het eiland te gaan verkennen! Helaas komen we niet verder dan het terras om de hoek, want daar ontmoeten we een gezellig Nederlands stel. Ze nodigen ons uit om met hen mee op de boot te gaan, voor een mooie sunset view. Helemaal leuk, doen we! Lachen gieren brullen, wat een maf stel zeg, compleet van de pot gerukt! Whisky, cola en bier mee en een prachtige zonsondergang vanuit een onbewoond eilandje. Mensen, ik zeg: Happy state of mind all inclusive! WAAN! We eten gezellig samen en starten daarna een kroegentocht. Helaas duurt dat niet lang, want om 23.00u sluit alles. We kijken elkaar vragend aan en een groepje jongens brullen
'To the beach!!" Daar is een gezellig kampvuur en één en al gezelligheid, top! Ik zeg nooit meer naar huis! ;-) (sorry mam…)

Helaas moeten we na een paar dagen weer verder. We reizen richting Tha Kaek, een stuk noordelijker, waar we ‘The Loop’ gaan doen. De wat? Rustig, ik zal het uitleggen.
Men neme: 2 scooters, 100 cc, een kleine (!) backpack met niet teveel rommel-die-je-toch-niet-nodig-hebt, een kaart van het gebied en genoeg benzine. Dan vertrek je om pak 'em beet 3 of 4 dagen off the beaten track te rijden en slaap je waar het uitkomt. Op deze manier maak je een mooi rondje van zo'n 400 kilometer. Leuk idee? Super! TOTDAT na 1 dag je verdomde scooter het begeeft, omdat de eigenaar vergeten is er olie in te doen…. zucht! Daar sta je dan, midden op de berg te kijken. Gelukkig heb je dan nog die andere scooter en kom je tot het volgende dorp om er iemand naar te laten kijken. Je zoekt een terrasje en gaat daar genieten van waanzinnig eten, vergeet de tijd en komt er later achter dat de garage al dicht is… whoops!
Om to the point te komen, helaas was de scooter niet meer te maken en moesten we onze trip hier afbreken. Jammer, maar we hebben in ieder geval 1 dag genoten!

Capital city of Laos, here we come! Vientiane, aankomst 06.00u met slaapbus (“huh, zijn we er nu al?”). Zoals ik al zei lijken de steden in Laos op dorpjes en zelfs de hoofdstad is knus en rustig. We genieten daar van lekker eten, Belgische bier op terrasjes, een fantastische herbal-heat massage, we gaan naar de kapper en bezoeken de night-market, met de nieuwste super look-a-like I-phones5 voor €60. Azië, zo gek nog niet!

Na een kort verblijf is onze volgende bestemming Vang Vieng, enorm bekend van het fenomeen tubing! Ofwel: knetterstoned en poepie dronken op een binnenband van een vrachtwagen op de Mekong dobberend van A naar B, langs barretjes langs de rivier. Leuk, gaan we doen! We ontmoeten 2 Nederlandse meiden en ook zij zijn van plan te gaan tuben, gezellig! Helaas is het niet meer zoals het was. Vorig jaar zijn er namelijk 30 mensen overleden, teveel drank en dan stoere kunsten uithalen gaat blijkbaar niet samen... De barretjes langs de rivier zijn helaas gesloten. Maar toch een leuke ervaring om wat rond te dobberen in het zonnetje met onze zelf-meegebrachte drankjes!
De volgende dag gaan we samen de bergen in op onze mountainbiken. De wegen bestaan uit ‘dirt road’ en een zeer grof grindpad: op zich al een hele uitdaging om op je fiets te blijven zitten, want wanneer het bergafwaarts gaat, tril je zowat van je fiets af! Het uitzicht is adembenemend, wat een prachtig land! Waterbuffallo’s, kudde koeien midden op de weg, kleine dorpjes waar mensen naar ons zwaaien en ons naroepen. We bezoeken een grot, waar je in verdwalen kunt. Laat dat nou ook nét het geval zijn… hadden we toch maar die guide gehuurd, zucht. Eigenwijs?! Gelukkig valt dat mee! ;-)

Na Vang Vieng schieten we met een mini-van richting Luang Prabang. Nou ja schieten: het is 244km en we doen er 6 uur over! We rijden namelijk helemaal door de bergen, nog geen 1 kilometer rechte weg en gemiddeld 30km per uur! Wauw! Heel vet! De tijd heeft in dit land stilgestaan. Mensen leven van kleine ambachten, rijst verbouwen, koffieplantages, bezems maken van een soort riet. Kinderen werken gewoon mee. Ze lijken allemaal erg gelukkig met wat ze hebben. Ze maken zich niet snel druk om iets, hebben geen haast en komen zó relaxed over. In de omgang zijn ze vriendelijk, lief, een tikkeltje verlegen en zeer hulpvaardig. Deze sfeer en omgang met elkaar doet wat met ons…. het is een gevoel dus ik vind het lastig uit te leggen. Maar het geeft ons rust, veel rust, dat is het! Heel mooi om dit te mogen ervaren. We zijn dan ook verliefd geworden op dit mooie land, met haar fantastisch mooie natuur en schitterende cultuur. Vergeleken met Thailand en Vietnam willen de mensen hier niet kosten wat het kost geld aan je verdienen. Geen bedelaars, er wordt op straat niet geroepen: “Hello miss, massage?” Of: “Hey you, tuk-tuk?? Motobike?!” Ze belazeren je niet, de mensen zijn eerlijk en willen je geld alleen op een eerlijke manier verdienen.. Onderhandelen is daarentegen lastiger, want ze houden gewoon 1 en dezelfde prijs aan, voor iedereen. Wanneer je een tuk-tuk nodig hebt, moet je de mensen wakker schudden. En dan zijn ze blij dat je voor hun kiest. Ook Luang Prabang is een stad boven onze verwachtingen. Luang Prabang is uitgeroepen tot city of Unesco World Heritage. Een prachtige stad aan de Mekong, Franse bouwstijl, er rijden weinig tot geen auto’s, alleen tuk-tuks. We eten op de night-market het lekkerste eten voor nog geen €3,- Een halve liter bier kost €1,- Ondanks dat het heel erg toeristisch is, blijven de mensen vriendelijk.
We huren een motorbike en bezoeken de Kuang Si Waterfall… In dit geval zegt een foto meer dan het urenlange gelul van mij, dus kijk maar eens wat een paradijs. We klimmen 4 kilometer naar de top, om de start van de waterval te kunnen zien. Wauw! Daarna nemen we een frisse duik en bezoeken we het ‘Bear rescue Center’, een opvanghuis voor 8 beren.
We staan ’s morgens voor zonsopkomst op, omdat de monniken dan door de straten van de stad lopen en eten krijgen van de bewoners en van toeristen die aan dit ritueel mee willen doen. Je kunt rijst, fruit, geld of wat anders geven. De vrouwen moeten een lange rok dragen en hun bovenlichaam geheel bedekken. Om de linkerschouder dragen ze een sjaal. Zij moeten zitten zonder de voeten naar de monnik toe te richten. Ook mogen zij geen oogcontact met de monnik zoeken of hem aanraken. Er lopen serieus wel 100 monniken over straat, één grote Hollandse glorie met hun oranje gewaden! Erg mooi om dit te zien!

Op dit moment zijn we vanuit Luang Prabang met een slow-boat (erg toepasselijk bij onze ‘mood’) richting Huay Xai aan het varen. En ja Jeroen: we gaan de GIBBON EXPERIENCE doen!!! Mensen, we gaan het meemaken. Hét ultieme avontuur, Paul en Saya aka Tarzan en Jane door de jungle! Trekking, ziplining (tokkelen) en slapen in een boomhut op 40meter hoogte, midden in de jungle! WOAAAH FANTASTISCH! Dit is het welbesproken avontuur van deze regio en hier kijken we erg naar uit. Morgen nog een dag op de boot en vrijdag gaat het lossss! We’ll keep you posted!

Als de adrenaline wat gezakt is, zullen we Noord-Thailand gaan verkennen, waar we ook veel zin in hebben. We hebben ook besloten waar we onze laatste weken zullen doorbrengen. Het plan was om naar Bali te gaan, maar daar is het regenseizoen, wat we niet zo zien zitten. We willen dolgraag weer gaan duiken en waar anders dan …… (tromgeroffel….) de FILIPPIJNEN!!! Woooooaaaahhh! We vliegen op 19 februari van Bangkok naar Cebu. Daar gaan we a-la-paradijs duiken, relaxen en vooral dolce far niente!

Wisten jullie dat:
- Wanneer er een toilet-stop wordt gemaakt tijdens locale busreizen, stopt de bus ergens in de middle-of-nowhere langs de kant, mensen rennen de bus uit en gaan achter een struik zitten pissen, kakken, de hele rambam!!
- wanneer de bus vol zit en er nog mensen mee willen reizen, worden er gewoon plastic stoeltjes in het gangpad gezet en kunnen mensen daarop zitten. Jongens, natuurlijk, waarom hebben we daar in NL niet eerder aan gedacht??
- Happy state of mind daar bedoelen ze in Laos heel wat anders mee. Ze verkopen Happy shake, Happy pizza, Happy pancake: gevuld met magic mushrooms! Don’t worry, be happy!
- Paul een ‘burger met bacon en cheese’ had besteld en vervolgens een broodje met bacon en cheese kreeg, zonder beef ertussen. Toen hij de ober vroeg of ze de burger zelf waren vergeten zij hij: “Yes, that’s what you ordered, bacon and cheese. Is there no cheese in it?….” Uhhh juist ja??!
- We in Tha Kaek 6km met onze 12kilo backpacks richting het busstation hebben gelopen, omdat we €8,- voor de taxi te duur vonden! Inderdaad, we houden het backpackers-gehalte hoog! (ik moet er wel bij vertellen dat de nachtbus ook €8,- kostte, maar dan voor 6uur reizen! Principekwestie).

Bedankt weer voor jullie leuke berichtjes op onze verslagen, we lezen ze met veel plezier!
Carnaval staat bij jullie voor de deur! Wij krijgen daar dit jaar helaas niks van mee, aaaawww we hebben het zo slecht! ;-) Ik wens jullie allemaal een fantastische carnaval! Drink lekker door, maak het extra laat en doe vooral dingen die ik ook zeker zou doen! Kortom: ALAAAAAF! Drink er een paar op ons! Heel veel plezier!

Veel liefs, vanuit het met zon en liefde overgoten Laos!
xxxxxx Paul en Saya