The adventures of...

The adventures of….

Maandag 17 december is onze laatste dag in Bangkok en we hebben ons Vietnamese Visa ontvangen. Tijd om verder te gaan! Door de grote stad met 12 kilo op je rug, maar het gaat ons goed af in de hitte (denk aan 36 graden)!. Aangekomen op het station, gaat er al binnen 20 minuten een trein, super. Voor 270baht (ongeveer €7) reizen we met de trein van Bangkok naar Petchaburi, een dorpje ten zuiden van Bangkok. Een hele ervaring om met deze trein te reizen. Denk aan eenl trein uit het jaar 0, eerder een blik op wielen, alle ramen open, de zitplaatsen zijn gemaakt voor lilliputters (dus zeker niet groot genoeg voor mijn Paulus, 195m lang). A fijn, we verlaten Bangkok en welgeteld 3 minuten later staan we stil. De mensen in de trein kijken niet op of om, er wordt ook niet verteld waarom we stoppen (zoals we dat in NL graag wel willen). Nederlanders zouden hier wat van kunnen leren. Deze mensen hebben een geduld, daar zeg je u tegen. Je begrijpt natuurlijk dat ik dat niet heb ;-) “Van A naar B en graag zo snel mogelijk”… Maar dat is dus niet het geval. Daarna rijden we langzaam verder, wat ons de tijd geeft om de omgeving eens rustig tot ons te nemen. Langs het spoor zijn marktjes, huisjes, mensen op het spoor die eten staan te bereiden, een stel jongens die op een bankstel op het spoor zitten te kaarten en verkopers van drank en etenswaren die op en af de trein stappen. Daar hoeft de trein dus niet voor stil te staan, deze mensen stappen op een rijdende trein. Heel bijzonder! De wagons zitten aan elkaar middels zo’n wankel middenstuk, in de open lucht. Deze ken je vast wel uit films. Wanneer de trein sneller rijdt, voelt het alsof deze ieder moment uit elkaar kan vallen of kan ontsporen.
We vragen aan mensen om ons een seintje te geven wanneer we in Petchaburi aankomen, want dit staat nergens aangegeven.
Aangekomen in Petchaburi vinden we een heel gezellig en kleine guesthouse aan de rivier. Een hele knusse (lees kleine) kamer, met alleen een bed en een fan. Welcome backpacklife! Gedeelde (koudwater) douches en toiletten, die zijn hier trouwens altijd op 1m2. Je staat bijna in de WC-pot te douchen. Na een heerlijke douche gaan we eten in het restaurantje, met een mooi uitzicht over de rivier. De kokin maakt werkelijk de lekkerste gerechten: ik bestel ‘Banana blossom spicy salad, Palmtree curry with coconut milk en Paul Deep fried catfish with ‘fly ly’ = fried rice. We raken weliswaar gewend aan het hete eten, doch zitten we beide met tranen in onze ogen en een loopneus! ;-)

Daarna tijd om lekker naar bed te gaan, maar poehh, wat een verschrikkelijk hard matras! Het voelde letterlijk als een plank en de kamer was loeiheet. Na de luxe die we in Bangkok gewend waren moesten we toch wel even omschakelen! We slapen beide erg slecht en worden badend in het zweet wakker. Een nieuwe dag, let’s go!
Bij het ontbijt ontmoeten we een leuk stel uit NL, Jan en Yurda! Zij zijn ook die avond aangekomen en zijn van plan om die dag een scooter te huren en de omgeving te verkennen! Goed idee jongens, gaan we doen! We krijgen een mooie retro scooter en een helm die Paul past (dat is uitzonderlijk, want de mensen zijn hier erg klein en Paul is altijd de Sjaak als het op helmen passen aankomt). Daar gaan we dan, Jan rijdt voorop, dat is ook maar goed, want we moeten links rijden. Poeh dat is wennen?! Wie heeft er nu voorrang, links of rechts? Hoe neem je de rotonde? Waaaahhh!!! Met z’n vieren rijden we naar de grotten toe. Daar aangekomen wachten er tientallen apen ons op, grote, kleine, lieve maar ook gemene. Je mag ze voeren, maar dat willen we niet. Apen zijn leuk hoor. Maar de woorden ‘snotaap’ en ‘brutale aap’ krijgt nu een plaats, wanneer ik een aap aankijk en naar hem wijs en hij zijn tanden aan me laat zien en doet alsof hij me wil aanvallen! Brrrr!

Aangekomen in de grotten, zijn we er stil van. Wauw! De zonnenstralen komen van boven en dit geeft een heel mooi effect. Verder zijn er buddha’s, veel buddha’s en natuurlijk ook vleermuizen.
Daarna hebben we een tempel bezocht, nog een andere grot en de Big Buddha on the mountain top, wat een prachtig uitzicht gaf over Petchaburi. Het valt ons op dat er slechts enkele touristen in dit dorpje zijn. Er hangt een geweldige sfeer, mensen spreken bijna geen Engels. Dit doet ons goed na zo’n grote stad als Bangkok. Ook Yurda en Jan valt het op en vinden het super leuk in Petchaburi.
’s Avonds eten we gezellig met elkaar bij ons guesthouse en weer de heerlijkste gerechtjes. daarna gaan we gezellig wat drinken en belanden daarna in een discotheek. We zijn werkelijk de enige touristen! Voetjes van de vloer met een fles whisky, welja, waarom niet! 
Na 2 uurtjes slaap gaan we met z’n 4en naar Kraen Kachang National Park, het grootste van Thailand. Daar aangekomen is het mogelijk om een nacht te overnachten midden in het gebied, in een tenje! Jaaaaa dat gaan we doen! Na een turbulente, hobbelige en avontuurlijke rit komen we aan op het 1e station, waar we we eruit gezet worden. We gaan een wandeling maken van 2,5 kilometer. Spannend! Met onze flipflopjes aan en de camera in de hand gaan we het pad op. Er is werkelijk niemand te bekennen, weer zijn we de enige tourist! Erg leuk! Door ons gekletst (want we hebben elkaar zoveel te vertellen) zien we natuurlijk weinig dieren, die zijn al allemaal gevlucht. Er hangt wel bijna een HELE dikke spin in mijn gezicht en daarna begint ook alles bij me te kriebelen en lijkt alles op een spin…. Zucht!
De chauffeur die we gehuurd hebben staat ons op te wachten en brengt ons naar de campsite, in de bergen. Wauw! Wauw! Wauw! Wat is het hier mooi! Prachtig uitzicht, we horen veel dieren en het geeft ons een kik om mee te kijken met de ‘bird-watchers’.
Ons tentje staat al klaar voor ons, wauw wat een vette ervaring!
We verkennen het gebied, maken veel foto’s. dit keer wel van de apen, want deze zijn wild, hangen als een aap in de bomen en maken apen geluiden. Net echt! ;-) ’s Avonds kijken we naar de sterren en Jan weet er veel over te vertellen, super interessant! we zien vallende sterren, de poolster en de maan verdwijnt langzzaam naar de horizon.
’s morgens vroeg staan we om om de ‘fog’ te zien, mist boven de bergen! Echt waaninnig!
Paul voelt zich niet lekker… hij voelt heet aan en heeft bastende koppijn…. Ohjeej, als dat maar geen malaria of iets dergelijk is? Plan is om naar Ko Tao te reizen, een eiland in de Golf van Thailand. We nemen de bus naar Hua Hin, dan kunnen we ’s avonds met de nachtbus en dan ’s morgens de boot nemen. Aangekomen in Hua Hin (een soort Scheveningen) hebben we beide wel behoefte aan een dagje op het strand liggen. We nemen onze backpacks gewoon mee en nemen een paar uur rust.
Aangekomen op het busstation blijkt dat de bus pas veel later gaat. Paul voelt zich niet goed en we besluiten om hier een hotel te pakken. We nemen Pauls termperatuur op en hij heeft koorts! 39,6!! We maken ons zorgen en nemen contact op met de GGD in Nederland. Zij adviseren om z.s.m. een arts te bezoeken. Dat doen we. Op loopafstand van ons hotel ligt toevallig het ‘Bangkok Hospital’, waar Paul wordt opgenomen. Zijn symptomen zijn zorgwekkend vindt de arts en hij moet daar de nacht verblijven! We schrikken hier van, maar nemen dit zeker serieus! We krijgen een mooie grote private room, met een grote slaapbank voor mij. Wat een luxe kamer, waarschijnlijk is dit de luxste kamer die we deze hele vakantie zullen hebben,, hahahah! De zusters zijn heel vriendelijk, Paul wordt fantastisch verzorgd. Zijn bloed en urine worden getest en de uitslag: Dengue virus! Overgedragen door een mug. Oh neeeee!  De koorts is inmiddels wel gezakt. De dokter geeft aan dat wanneer hij 48 uur geen koorts heeft, dat hij dan ontslagen wordt. We zijn zeer tevreden over de verzorging in het ziekenhuis, je hoopt dat je nooit in het buitenland in het ziekenhuis terecht komt, maar dit is werkelijk niet te geloven! Het eten is goed, de dokters en verpleegsters doen hun werk heel goed, zijn aardig en spreken redelijk Engels. Paul wordt gelukkig snel beter en na 2 nachtjes, mag hij eruit. Maandag moeten we zijn bloed opnieuw laten onderzoeken, want de waarden van zijn bloedplaatjes zijn te laag, wat normaal is bij dit virus. Verder moet het vanzelf overgaan en is er niks ernstigs aan de hand. Het had erger kunnen aflopen!
De avonturen van Paul en Saya… nou nou nou! Achja, hebben we dit ook eens meegemaakt!
Voordelen:
1) Paul is goed uitgerust nu ( genoeg energie voor de Full Moon feestjes op Koh Pha Ngan!  )
2) Hij is immuun voor Dengue virus type PCA voor de rest van zijn leven (er is geen vaccin hiervoor te krijgen, dus mooi meegenoomen)
3) Hij ziet eruit als een échte backpacker met zijn ongeschoren baard van 7 dagen. Hij mag zich de komende week ook niet scheren, want wanneer hij zich verwond, kan door de lage waarden zijn bloed minder snel stollen.
4) We hebben geld bespaart, want konden eten, drinken en overnachten in het ziekenhuis!
:-D

We zijn na deze break doorgereisd naar Ko Tao, een prachtig klein eilandje in de Golf van Thailand. Tao heeft ons bijzonder verrast, wat een leuk eiland! Het is klein en staat bekend om zijn prachtige koraal en dus een place to be voor duikers. Er zijn dan ook tal van duikscholen, die allemaal voor een klein prijsje een ‘open water PADI’ aanbieden, ofwel een duikbrevet. Dat willen we heeeeeel graag gaan doen, dus we hebben dan ook bij een paar scholen nagevraagd wat de kosten zijn en hoe het programma eruit ziet. Ons plan is om dat na Nieuwjaar te gaan doen: de wondere onderwaterwereld te gaan ontdekken!
We zijn maar 24 uur op Koh Tao geweest, maar dat proeft naar meer! Een ongedwongen sfeer, veel jonge mensen en veel gezellige (lounge) barretjes en eettentjes aan het strand, waar je de lekkerste verse vis en schaaldieren kunt uitkiezen, mmmm!
Gisteren zijn we met de boot naar het eiland Koh Phangan gevaren en werden we warm ontvangen door Nina en Kim. We hebben hen vorig jaar leren kennen op Koh Phangan en hebben van de zomer regelmatig contact gehad met elkaar. We hebben Kim opgezocht in zijn Sky Beach in Keulen en Nina in Parijs. Vanaf oktober wonen zij hier op het eiland! Wauw, ze wonen in een houten huisje op palen, midden in de jungle! Fantastisch! Wanneer ik vraag hoelang ze hier blijven en wat hun plannen voor de toekomst zijn, is het antwoord: ‘Geen idee, we zien wel waar we zin in hebben!”  We love it!
Paul en ik vinden het heerlijk om hier weer te zijn. We voelen dat we hier echt tot rust kunnen komen en we gaan een gezellige tijd met Kim en Nina tegemoet. De avond begint al goed, er wordt een heerlijk kerstdiner voor ons bereid en de lekkerste cocktails! 
“Guys, do you have some energy for a nice party here around the corner, Jungle Experience? Eeeuuh, yesssss sure! :-D

Wisten jullie dat:
- Het heel vreemd is om kerstnummers zoals ‘let it snow’ en ‘cold and lonely Christmas’ te horen bij 30 graden onder de palmbomen
- Een Thaise massage hier 200 baht kost per uur, dat is €5,-
- Er veel blanke mannen ‘op leeftijd’ met een dikke buik hand in hand lopen met een slanke, mooie en veels te jonge Thaise meid
- Je hierdoor een hekel krijgt aan touristen (zegt de tourist met backpack… ;-))
- Onze goedkoopste nacht tot nu toe 240 baht was. Dat is € 6
- Paul erg gelukkig werd in het ziekenhis van al die mooie zusters om zich heen
- Ik daarom ook dag en nacht bij hem bleef! ;-)
- Mensen denken dat Paul en ik Italianen zijn

Bedankt voor jullie leuke berichtjes!
Wij wensen jullie een hele mooie (hopelijk witte) kerst! Geniet van het heerlijke eten en van elkaar!

Veel liefs!

To be continued…